نویسنده: مریم گمار

  ۱_ ایستاده‌ام بر پیشانی آفتابو نام تو مرور می‌شودبر حروف ناتمام کلمهکنار یاکوبسن و بارت و...

  ای ستاره‌ی مستنشسته بر استخوان شببگو چطور ریشه گرفتی ‌از بطن آسمان در ریزش ‌این همه دردنمی بینی...

    ۱ شانه‌‌های صبح   از اضطراب این همه صدا می گذرم رسیده‌ام به نام‌ کوچک درخت...