نویسنده: رضا حدادیان

  مرا لبخندِ ماه و آفتابی مختصر کافیستپتوی کهنه ای و نیم خشتی زیرسر کافیست تو را دزدانه دیدن لطفِ...

  شبیه دسته گُلی بر مزارِ من دیگرگرفته  دست به زانو ، بهارِ من دیگر وَ نیستی تو و خمیازه می کشد یک...

  در دامن صحرا شکفته،  کوکبی تازه بیرون زده از خانه، مهتابِ شبی تازه هرچند در من ریشه کرده یأس ،...

تا کِی به آتش می کشانی دفترت را؟
گلبرگهای کوچه باغِ باورت را

زنجیر می فهمد دلِ دیوانه اش را
عصیانِ جانِ با جهان بیگانه اش را