برچسب: ابوالفضل حکیمی

  1 مادرم بلند می شود این دروغ را عینک می زند قیچی بر می دارد می رود به سمت شهری که پارچه ای نیست...

بی سر و صدا به قفس برگرد
رو کردن به شانس را شلیک کن

صدا می آید از منقطع
   بازی فشرده است

فرض بگیریم نزدیک بهار است چمدان

خودش را که پرت می کند
    دریا از بیچارگان است

می خواهم پنکه را
    خودم را به خون دماغ
می زنم
در فتوا

از وحشتناک بلندتر است
ترجیح دادن ریاضی به تو

جسدهای آبستن
زیر درخت
کباب می خورند

۱
از اواسط کبریت می‌نویسم
با توجه به چشم‌هایت

میراثش وسط پیشانی ها

طبق نقشه پیش رفتن
   سازها سرشان به سنگ

نان افتاده وسط کلاس از درخشیدن فکاهی

به اختصار قتل و
کتک خوردن کلاسیک

۱
اجازه ندارد 
عوض کند شلاقش را
صدای ترومپت

  ۱ حاشا می کند شانس‌مان را و می‌گذارد اسمش را بالای سرمان سقف   سینه که تا گوش‌های تیز رختخواب...

    ۱ به کجا می رسند    باز و بسته شدن مدام درهای خراطی شده...

    ۱   از خونخوارها که می مکند         خنده ها را از واقعیت که خواب ها را می گزد از دره های خیره...

ابوالفضل حکیمی   ۱ امتحان کن طناب های مرادارد از پا در می آید خستگیاز وسطم خیابان می کشد آزادیباز...