شعری از رویا سامانی

برادرم بوی دریا می داد
مادرم هر صبح
رج به رج
وِردی در گوش باد می خواند
تکه نانی را قاضی می کرد
تا مرغان دریا،
اندوه او را نوک بزنند…
حالا !!!
چکمه هایش قصه یِ
مروارید ها را
روی موهایم می بافند…

#رویاسامانی