مکتب اصالت کلمه در یک نگاه

مکتب اصالت کلمه یک نگرش ادبی- فلسفی است که توسط استاد آرش آذرپیک به طور رسمی در سال ۱۳۸۲ با کتاب « جنس سوم»اعلام حضور کرد. این مکتب دایره‌ی نگرشش را، رو به هیچ پتانسیلی از کلمه نمی‌بندد؛ زیرا نظام فلسفی این مکتب دارای یک سیستم باز و خود تنظیم است. شعار این نظام ادبی-فلسفی بازگشت آوانگارد به اصالت‌های فرارو است. البته با نگاهی کاملاً منتقدانه و شناخت‌شناسی،چون این مکتب از یک طرف ریشه در گذشته دارد و از طرف دیگر پتانسیل‌های متنوع کلمه روز به روز با پیشرفت بشر به منصه‌ی ظهور می‌رسند‌؛ بنابراین، نه می‌توان از گذشته و پتانسیل‌های بالفعل کلمه چشم پوشی کرد، و نه می‌توان آینده و حال و پتانسیل‌های بالقوه و در حال کشف را نادیده گرفت.

 اصولاً گفته می‌شود این مکتب یک مکتب شناخت‌شناسی است و برای شناخت پدیده‌ها مؤلفه‌هایی را معرفی می‌کند؛ از جمله‌ی این مؤلفه‌ها،«ارتباط بی‌واسطه با همه‌چیز» در این تعریف ارتباط کاملاً حضوری و بدون وسیله نیست، مثلاً برای شناخت شعر ما ابتدا باید از تعریف شعر و انواع تعاریف شعرآگاهی پیدا کنیم و از این پس به سراغ هر کدام از این تعاریف رفته و برای شناخت آنها و احیاناً بهره بردن از آن پتانسیل‌ها در مورد آنها به پژوهش و شناخت بیشتر بپردازیم. و در این مسیر هیچگاه نگاه و قلم خود را به هیچ پتانسیلی محدود و محصور نکنیم‌، زیرا «فراروی از چهارچوبه‌های بسته» راه را برای برون رفت از هرگونه مطلق‌گرایی و واسطه‌سازی باز گذاشته است.  

شناخت در این مکتب برای دست‌یابی به «حقیقت عمیق» موجود در پدیده‌هاست؛ چون هر پدیده‌ای دارای یک بُعد ثابت و چندین و چند بُعد متغییر است، مثلاً کلمه شعر دارای یک بعد ثابت و یک تعریف است که همگان با خوانش متنی می‌گویند؛ این متن شعر است، اما شعر در زمان‌ها و مکان‌ها و دوران‌های متفاوت تعاریف متفاوت و گوناگونی پذیرفته است پس این تعاریف متفاوت از شعر که منجر به شکل‌گیری انواع مکاتب و سبک‌های شعری شده‌اند‌، ابعاد متغییر حقیقت عمیق وجود کلمه‌اند. به همین دلیل وجود نیز از نگاه این مکتب تعریف تازه‌ای پذیرفته است، که در تکامل و نقد تعاریف پیشین از وجود ارایه شده‌است. «‌اصالت وجود عریانیستی»‌، وجود را کلی فراتر از هم‌افزایی ابعاد و ساحت‌های جوهری و ماهیتی می‌داند و شعر و داستان و تمام سبک‌ها و مکاتب شعری و داستانی جزء ساحت ماهیتی کلمه به شمار می‌آیند. لذا شعر و داستان از نگاه مکتب اصالت کلمه دارای یک بنیان و ریشه گاه به نام وجود کلمه‌اند و کلمه مادر شعر و داستان و سایر پتانسیل‌های زیبایی‌شناسانه است. پس شعر و داستان دو جنس را تشکیل داده‌اند و کلمه «جنس سوم» این دو ماهیت وجودی کلمه‌اند؛ و «متن کلمه‌گرا » اشاره به متنی دارد که هدفش ارایه پتانسیل‌های کلمه است و خود را محدود به پتانسیل خاصی نمی کند.این مکتب کاملاً خودآگاهانه و با معرفت و شناخت اصالت را به کلمه داده است، در واقع با ظهور این مکتب ادبی-فلسفی، تفکر، اندیشه و هنر وارد دوران «حقیقت‌گرایی خودآگاهانه»می‌شود. در این راه، مکتب اصالت کلمه با ارایه «‌اصل مؤلفه‌های ثانویه»،راه را برای تحقیق، پژوهش، و کشف ساختارها و فرم‌ها و نگرش‌های نوین باز گذاشته است و هر شاعر و نویسنده‌ای می‌تواند یک جهان فلسفی باشد.