نویسنده: هادی توزندجانی

  دو گور دهن باز / دو منتظر در قبرستانی پیر با یک پرانتز خالی / بالای گلو ! و اطراف ؛ –...

ایستاده ام تاریک مثل شمعی / گرفتار شب ! و در پاهای آشنایم راه می رود / مرگ در رگ های جمهور ! . ....