نویسنده: شهرگان

    و شکل نگاه تو وقتی که باز می آیی از پلک نیمه گشوده‌ای در آفتاب ای خورشید! بر تن ساقه‌های عریان...

    کل تو را غروب می‌بینمو خودم را گمشده در ظلماتاین غروب رادریا هم هم هم شنیدهاگر پا داشت ماسه‌ها...

    چشمهایت را روی صبح بسته ای   مثل ابرهای تیره بر آفتاب . . .   نه شانه ای نه شوقی برای شبنم نه...

  من قاتلی بودم که به محل حادثه بازگشتم برگشتم به بالکن سیگاری به دودِازلی دادم حنجره از دود‌ِ یک...