دسته: ادبیات

بی بازگشت ترین ایام بهارانی ست که می گریزند بی فرجام در آنسوی پرده های چرکین نهــــــــــالی می...

«سوراخ» در قلب من سوراخی‌ست که فقط با خاک پر می‌شود و بر لبانم سکوتی بلند که عکس منگنه خورده در...

۱ گاهی هم کجامی روی که زبانم دراز باشد   گاهی هم کجا می روی  که زبانم دراز باشد که  هر اتفاقی...

۱ ریشه‌ی جانم را بر دوش ترانه می‌گذارم مویه نمی کنم شمس بی بال. تو بچرخ و سفر را مشروع کن حالا به...

۱ بجا نیاوردن آسمان در چشم های کوره به هیچ می رسد مدت پرنده که زیر پای ما مقرر است خطوط دستت بر...

  برای من آغوشِ تو پیرهن شده استفراتر از پیراهن شده ست، من شده است شکسته پشت دلم زیرِبار...

قلبِ من گور زن‌های دسته جمعی است دخترهای گیسو کمند که قرار بود بیایند و تلالو خورشید را به عشق بدل...

بسته به تخت تن که می‌مانی مرگیدن خانه‌ی توست ای آغاز یک طولانی همنشین کدام ماه گشته ای که بصیرت...

دیشب بی شوقم بر خواب سلطان محمود غزنوی گذشت‌ که جمله خاک شده بود تنها دو چشم سیاه و چند علف هرز و...

یک شعر من پر از دلهره‌های زایش است بی صبری واژه‌ها، تاب بر می‌دارد بی‌داری جلادانی که بر هوشیاری...

  میان انبوه درختان خاموشدر مسیر رودخانه های پرخروشتنهایی ام را مرور می کنمکجاست آن آشنای دیر و...

  ۱ با تو مگر شراب شوم تا بفهممت از شط شب، شهاب شوم تا بفهممت تاریکم و رقیب ستاره است چشم تو هم...

۱ سنگ به پرنده می رسد یا پرنده به لانه درگیر تماشاست جوجه‌ی گرسنه ۲ کلاغی برای مذاکره با کلاغ ها...

  (بخشی از یک شعر بلند)   در قطار خط قرمز نشسته امو قطار، که هرگز قرمز نبوده است،همچون یک اسب نقره...